O rodzinie napisano już wiele rzeczy, poruszano w nich wszystkie aspekty życia, zdefiniowano jej role, zadania, postawy rodzicielskie itd. Zbadano również wpływ tych elementów na rozwój dziecka. Jednym z istotniejszych jest niepełnosprawność intelektualna dziecka, jako czynnik traumatyczny oraz jej wpływ na funkcjonowanie rodziny. Temat ten jest ciągle aktualny, gdyż życie rodzin poddaje się wpływowi czasu, postępowi, temu wpływowi poddaje się również i rodzina z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie.

Niepełnosprawność intelektualna od kilkudziesięciu lat jest społecznie akceptowana i rodziny z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie zaczęły wychodzić do społeczeństwa i ujawniać swoje dzieci. Z czasem okazało się, że życie takiej rodziny jest wyjątkowo trudne i spotyka na swojej drodze wiele utrudnień i komplikacji, wynikającej ze wspomnianej niepełnosprawności. Rodzice zaczęli mówić głośno o swych problemach, zaczęli szukać pomocy, co znalazło zainteresowanie w środowisku naukowym. Pojawili się pierwsi badacze, którzy zbadali to zjawisko i stworzyli pierwsze odpowiedzi na pytania rodziców oraz osób pracujących z rodzinami posiadającymi dziecko niepełnosprawne intelektualnie.

Kiedy to w rodzinie pojawia się dziecko niepełnosprawne intelektualnie pojawia się w rodzicach żal, strach, żałoba. Rodzice najczęściej nie wiedzą, że urodzi się im niepełnosprawne dziecko, cieszą się ciążą, planują życie dziecka, wyobrażają je sobie i to jako dziecko pełnosprawne. Zetknięcie się z diagnozą, która informuje ich, że oczekiwane, wytęsknione i wymarzone dziecko urodziło się niepełnosprawne, powoduje przeżycie ogromnego szoku, ich życie dla wielu z nich kończy się. Jest to sytuacja bardzo trudna, ale rodzice muszą ją przeżyć, jako coś co pozwoli im w późniejszym czasie cieszyć się własnym życiem i swoim dzieckiem, a dziecko by miało pełne warunki dla dobrego rozwoju.